نتیکت ( Netiquette )

چند سالي است که حضور در گروه های مجازی اجتماعی گوناگونی را در تلگرام، وایبر، لاین، واتس‌اپ، وی‌چت، تانگو و … تجربه کرده‌ایم.

اما تا چه حد با «اصول و آداب معاشرت شبکه‌ای» یا «نتیکت» آشنا شده و آن ها را به کار گرفته‌ایم؟

«نتیکت» (netiquette) از ترکیب دو واژه شبکه (network) و آداب معاشرت (etiquette) به دست آمده است:

نتیکت، آداب و تشریفات و مجموعه باید‌ها و نباید‌هایی است که در شبکه‌های اجتماعی و ارتباطات وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرند.

هر فعالیتی در شبکه، نتیکت و آداب ویژه خود را دارد:

راه‌اندازی گروه، فراخواندن دوستان، فرستادن مطلب، نوشتن دیدگاه، ارتباط با دیگران و حتی ترک گروه.

اگر این آداب و تشریفات رعایت نشوند، روز به روز به نارضایتی‌ها افزوده شده، شماری گوشه‌گیر و شماری هم صحنه را ترک می‌کنند و در نهایت گروه از هدف اصلی دور خواهد شد.

پیشنهاد می‌شود کمی درباره‌ی نتیکت جستجو کنیم و آداب مختلف حضور در گروه‌ها را به یکدیگر یادآوری کنیم.

اصل مهمی در نتیکت وجود دارد و آن این است که ما در برابر هر بایت اینترنتی که از دیگران به خاطر پست‌هایمان مصرف می‌شود، مسئول هستیم.

چند مثال ساده از رعایت نتیکت :

1) اضافه نمودن افراد به گروه با هماهنگی قبلی با آن ها.

2) انعکاس قوانین گروه به اعضاء جدید.

3) صبور بودن اعضاء جدید در ارسال مطالب در بدو ورود و آشنا شدن با فضای گروه.

4) ارسال مطالب مرتبط با موضوع و اهداف گروه.

5) عدم ارسال یا بهتر بگوییم فوروارد مطالب عمومی و غیرقابل استفاده، که در هر گروهی می‌توان آنها را یافت.

6) انتقال احوال‌پرسی ها و گفتگوهای شخصی به چت‌های خصوصی.

7) عدم انتشار مطالب فاقد منبع رسمی.

8) توجه به زمان ارسال مطالب.

9) رعایت حریم کلیه اقوام، فرهنگ‌ها، زبان‌ها، مذاهب و عقاید